Lieve jij,
Ik voel enorm de behoeft om weer eens een blog te schrijven, in de afgelopen dagen heb ik er ook al wat stories op Instagram over opgenomen...
Keuzes maken vanuit je hart.
Die stories gingen over mijn werk.
Als je mij al wat langer volgt op Instagram, dan weet je dat ik nu alweer (bijna) een jaar in het (basis)onderwijs werk. En al had je mij dat een jaar geleden verteld had ik je keihard uitgelachen, serieus!
Ik had nooit kunnen bedenken dat ik hier terecht zou komen, ik had er zelfs nog nooit ook maar één seconde over nagedacht dat ik dat misschien wel héél erg leuk zou vinden.
Hoe kwam ik daar dan bij?
Misschien kun je je nog herinneren dat ik vorig jaar 'lekker in je vel' gesprekken voerden, energiek ontbijt challenges draaide, mijn online training verkocht, en zelfs een pilot draaide van 1 op 1 coachtrajecten.
Maar, het flowde niet.. voelde niet 100% kloppend.
Toen ik ook niet meer op of neer kon van de pijn in mijn rug -voor mij een teken dat ik niet helemaal op het juiste pad zat- besloot ik in één keer die k*t pleister eraf te trekken.
Ik stopte overal mee. Rust was wat ik nodig had.
Na een tijd rustig aan te hebben gedaan, besloot ik een baan te zoeken. Even los van alles, de boel van een afstand eens te bekijken, dat leek me een goed plan.
Na een aantal gesprekken werd ik uiteindelijk aangenomen bij een notariskantoor, dat was bekend terrein, dat kon ik. Dacht ik.
Het was vreselijk, iedere keer dat ik erheen moest kreeg ik een knoop in mijn maag en m'n rugpijn werd erger. Kortom ik voelde aan alles dat ik hier totaal niet op mijn plek zat.
Ik mocht niet eens op blote voeten lopen.. haha!
Dat gezicht van 'de baas' toen ie mij zag zitten achter mijn bureau op blote voeten, hilarisch.
"Christa, dat kan niet hoor, wat als er klanten over de vloer zijn". Die zijn er nu toch niet dacht ik.
Lang verhaal kort :)
Nog binnen mijn proeftijd trok ik de stekker eruit. Ik had nog niets nieuws, maar ik voelde aan alles dat het goed zou komen.
Binnen 2 dagen zag ik de vacature van Yeppe - een onderwijsinstelling- voorbij komen, ik kreeg er een (enthousiaste) kriebel van in mijn buik.
Mijn hoofd vertelde me dat ik daar natuurlijk nooit aan de slag kon zonder Pabo diploma maar ik besloot die stem te negeren en tóch mijn cv op te sturen.
Binnen een dag had ik een kennismakingsgesprek en 6 weken later kon ik aan de slag als doorstroombegeleider. Wat inhield dat ik 18 weken lang 'Op naar de brugklas' lessen mocht geven aan groep 8 leerlingen van twee verschillende scholen.
Omdat ik les geef aan kleine groepjes (maximaal 8) is er geen Pabo diploma nodig. Ben ik blij dat ik dat stemmetje negeerde :).
Inmiddels heb ik al heel wat projecten gedraaid en ook één op één begeleiding mogen geven aan de kids van groep 8 als onderdeel van de 'Op naar de burgklas lessen' maar ook aan Luuk, een kereltje van 7 jaar dat wat extra aandacht nodig had omdat hij totaal niet op z'n plek zat in het reguliere onderwijs.
Door 'nee' te zeggen tegen het geven van 'Op naar de brugklas' lessen in Rotterdam op maandag en donderdag (voelde niet helemaal goed) werd ik een aantal dagen later gevraagd om Luuk één op één te begeleiden (op de maandag en de donderdag).
Dat was weer een bewijs dat mijn gevoel klopte en ik de juiste keuze gemaakt had. Luuk heeft me namelijk veel inzichten gegeven.
Sta jij voor een dilemma? Weet je niet wat te doen?
Leg je hand op je hart en vraag wat je nodig hebt, welke keuze je mag maken. Wat voel je dan?
Je kunt ook het universum om een teken vragen, zoals ik dat laatst deed.
Dat is ook weer een mooi verhaal trouwens....
Vertel ik nog ;)
Ik hoop je met deze blog geïnspireerd te hebben om ALTIJD je hart, je gevoel te volgen.
Soms eng omdat je niet weet waar het toe leid, maar heb vertrouwen dat dat wat je hart je verteld altijd de juiste keuze is voor jou.
Ik wens je een prachtige dag mooi mens!