Vandaag ben ik jarig, 41 lentes jong en ik voel me super goed.
Ieder jaar voel ik me weer krachtiger dan het jaar ervoor.
Volgende week starten we met het 4e thema van het Lekker in je vel programma, zelfvertrouwen.
Dat is momenteel het thema dat bij mij zelf ook (weer even) speelt, hoe ‘toevallig’.
Van de week deelde ik op Instagram mijn 5 kernwaarden én mijn thema van dit jaar:
‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus IK KAN HET’.
Ik schreef ook over het stukje onzekerheid dat ik van tijd tot tijd nog steeds sluimerend in mijn systeem voel zitten, dat mij soms weerhoud van mijn belangrijkste kernwaarde: VRIJHEID.
Ik voel me al zoveel vrijer dan jaren geleden, dat zeker.
Hard werken was het, dat ook :).
Destijds durfde ik bijvoorbeeld niet eens een filmpje op te nemen op Instagram, laat staan zonder make-up. Nu boeit het me werkelijk geen r**t dat ‘men mij zonder make up ziet’ en maak ik me ook niet meer druk om dat WAT ik de wereld in slinger.
Soms deel ik gewoon een gedachte over iets dat ik mee heb gemaakt, of ik deel iets over mijn werk of over hoe ik me voel.
Ervan uitgaande dat er altijd wel iemand is die er iets aan heeft, of het nu enkel ‘herkenning’ is of dat ik een zaadje plant. I DON’T CARE!
Praten over spiritualiteit, dat durfde ik ook niet (dat is wel heel lang geleden hoor;) want ja jeetje wat moesten ze wel niet van mij denken?
Mediteren met de gordijnen open? NO WAY Jose!
Dansen met de gordijnen open? HAHA, dacht het niet!
Nu:
Deel ik openlijk over spiritualiteit. Inzichtkaarten, reigers, veertjes, contact met mijn overleden broer, plantmedicijnen en nog meer komt van tijd tot tijd aan bod. Niet alleen op de socials, maar ook op de scholen waar ik werk bijvoorbeeld. Zaadjes planten is wat ik daar doe, ik houd daarvan.
Mediteren, dansen, ademsessies, ik doe alles met de gordijnen open. Na ja bijna alles dan ;). I don’t care.
Bij het eerste weekend van mijn ademcoach opleiding stond de eerste 2 uur in het teken van ‘heart dancing’. Voor de verbinding weet je wel ;).
De eerste 20 minuten had ik mijn kaken strak op elkaar staan van de spanning, maar al dansend verdween die spanning. Dansen, I LOVE IT!
Tijdens de 'heart dancing' kwamen verschillende oefeningen voorbij, waaronder deze;
Een cirkel van 50 mensen, zo’n 10 mensen in het midden van die cirkel die DANSEN op keiharde beats, op blote voeten of course ;), die zo af en toe oogcontact maken met de mensen in de cirkel om hen heen.
Ik was één van die 10 mensen die in het midden stond en ik vond het geweldig!
Ok, eerlijk is eerlijk..de eerste 2 minuten waren vet ongemakkelijk 😊
Maar daarna…
Dat schaamteloze gevoel is zó bevrijdend én een gevoel dat ik een hele lange tijd niet gekend heb.
Dit zou ik jaren geleden NOOIT gedurfd hebben. Toen had ik eerst een glas wijn of 3 nodig om überhaupt te kúnnen bewegen… haha
Even terug naar dat sluimerende stukje onzekerheid dat ik, gek genoeg misschien, tóch héél soms nog voel.
Het is een gevoel dat ik herken uit duizenden…een soort elektrische schok die ik voel in mijn buik, op het punt boven mijn navel.
Het begint met het voelen van die schok, vervolgens versneld mijn ademhaling en begin ik ook vanuit mijn borst adem te halen, het gevoel van ongemak stroomt door mijn lijf en soms kleurt mijn hoofd ook nog even gezellig mee…OMG
Deze tijd hadden we gehad toch, denk ik dan. Als kind had ik dit soort situaties zó vaak. Té vaak als je het mij vraagt.
Lange tijd heb ik zelden last gehad van dit gevoel. Maar de laatste tijd speelt het (heel) soms weer op. Gelukkig herken ik de situatie en de overtuiging die daarmee getriggerd wordt.
Er is duidelijk werk aan de winkel. Op een diepere laag, ‘ademwerk’ dus om precies te zijn.
Ik geloof dat deze gevoelens van onzekerheid juist NU weer de kop opsteken omdát ik de ademcoach opleiding doe. Als een mooi uitgangspunt om aan te werken komend jaar.
Ik weet ook dat het nodig is om hieraan te werken zodat niet alleen IK kan groeien maar daardoor ook het Lekker in je vel programma.
Terwijl ik dit schrijf besef ik me ook hoe ‘toevallig’ het is dat ik onlangs mijn borstimplantaten heb laten verwijderen. Mijn te kleine borsten zorgden in de puberteit voor een groot gevoel van onzekerheid.
En, ok ik heb mijn borsten laten opvullen met eigen vet, maar het voelt wel degelijk alsof ik alsnog mijn lichaam mag accepteren zoals het nu is.
Dat wat ik toen niet kon, kan ik nu wel. Ik voel het.
‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik kan het’ is mijn mantra dit jaar. Voelt krachtig én bevrijdend❤️
Proost op mijn verjaardag🥳
Comentários