Zoals ik in mijn stories op Instagram al deelde ik heb geen idee waar dit heengaat...
Eerder bedacht ik altijd van te voren waar ik over wilde schrijven, maar mijn laatste nieuwsbrieven/blogs zijn er eigenlijk 'zo' uitgerold en dat zijn dan ook meteen de degene waar ik de meeste reacties op ontvang.
Dus het zal wel de beste optie zijn om niets van te voren te bedenken maar het gewoon aan de 'flow' over te laten, blijkbaar :).
Zo probeer ik mijn leven de laatste tijd ook meer in te richten - voor zover dat gaat natuurlijk- en ik moet zeggen dat me dat uitermate goed bevalt.
Het 'niet weten' is voor een control freak like me nogal oncomfortabel. Maar ik kan tegenwoordig zelfs plezier halen uit oncomfortabel zijn. Echt! Dat was vroeger wel anders....
Ik schreef er laatst nog een post over op Instagram. Over wat een grote shithead ik vroeger was als kind.
Als kind vond ik namelijk werkelijk ALLES spannend. Waar een ander z'n schouders over ophaalde (pratende en vragen stellende mensen op een verjaardag vond ik als kind MEGA spannend).
Alleen een verjaardag binnen stappen? DAT NOOIT! ... al die ogen die op je gericht zijn. Ik ging nog liever dood ;).
Triest wel.
Ik kon er ook zo naar verlangen om me anders te voelen daarin. Ik kon jaloersmakend kijken naar kinderen (mijn tweelingbroertje bijvoorbeeld) die zo'n verjaardag helemaal 'ownde'. Hij vertelde grappige verhalen en iedereen keek naar hem.
Zo wilde ik ook wel zijn.
Ik was VERRE VAN een kind dat oké was met wie ze was.
Laat staan dat ik me überhaupt uitsprak over hoe ik me voelde.
Over gevoelens praten is nou ook niet bepaald iets dat mij met de paplepel is ingegoten.
Generatie dingetje denk ik ook wel.
Hulp zoeken? Aangeven dat je het niet alleen kan. Dat je je niet oké voelt en daar graag hulp bij zou willen hebben. Ook niet.
Hoe is dat voor jou lieve lezer?
Laat jij je tranen stromen waar je kids bij zijn?
Spreek je het uit als je je super blij voelt?
Geef jij het aan als je je even niet zo fijn voelt?
En, bedenk je je dan ook welke hulp je zou kunnen gebruiken? Groot of klein.
Ik heb dat echt moeten leren.
Ik heb heel veel moeten leren eigenlijk.
Zelf.
Als kind werd het thuis niet bespreekbaar gemaakt.
Maar op school ook niet.
Daar was het (in mijn ogen) alleen belangrijk dat je leerde rekenen, woordjes lezen op een bepaald tempo en dat je wist wat en wanneer de gouden eeuw was..
Serieus?
Vraag ik me nu af.
Is dat wat belangrijk is?
Het lijkt mij meer een bijzaak ;).
Heb je niet te leren over hoe je goed voor jezelf zorgt?
Over zelfliefde?
Over zelfvertrouwen?
Over hoe om te gaan met je gedachten en gevoelens?
Hoe je lijf werkt?
Dat je leert over wat JIJ nodig hebt.
Tegenwoordig heeft ieder kind wel één of meerdere labels.
ADHD, ADD en HSP zijn o.a. labels -die nooit officieel vastgesteld zijn- maar die ik mezelf gegeven heb.
Ik vink heel wat symptomen af namelijk.
Ik heb zelf o.a. moeten leren dat als mijn hoofd overstroomt met openstaande laadjes, dat klakkeloos door blijven rennen als een kip zonder kop nou niet de meest fijne optie is. Niet alleen voor mezelf maar ook voor de mensen om mij heen niet.
Als ik dan namelijk niet even iets ga doen om in ieder geval een aantal laadjes te sluiten, dan wordt niemand blij. Overprikkelt tot de max is namelijk het gevolg.
Ik heb leren voelen wat ik nodig heb. Soms is het genoeg om heel even mijn ogen te sluiten en een minuut of 5 helemaal niks te doen.
Een paar keer diep zuchten wil ook nog wel eens helpen. Soms ga ik zuchtend de dag door.. serieus ;).
Binaural beats opzetten, even liggen. Werkt als een t..t.
Zo heb ik nog heel wat andere opties.
Ik wil in ieder geval uit mijn hoofd en in mijn lijf.
Je voelt 'm waarschijnlijk al aankomen ;).
Ik geef namelijk 'Uit je hoofd in je lijf' lessen voor kinderen.
Waarin we o.a. mediteren, visualiseren, yogahoudingen doen en tekenen.
(al mijn andere opties ;)
Spelenderwijs uit je hoofd en in je lijf dus.
Wat eigenlijk standaard lessen op school zouden moeten zijn als je het mij vraagt ;).
Ik kan hier nog heel veel vertellen over waarom je je kind aan zou moeten melden.
Maar ik denk dat je prima zelf aan voelt of dit is wat jouw kind nodig heeft.
Mijn lessen ontstaan ook in flow trouwens ;)
De eerste les van de serie van 5 die woensdag 7 december van start gaan is: 'SAMEN'. Wat het thema van de volgende lessen zal zijn, geen idee. Dat we rust én plezier ervaren is in ieder geval een ding wat zeker is.
Dat ze oefeningen mee naar huis nemen is óók zeker. Ik heb al veel leuke reacties van ouders mogen ontvangen.
De lessen worden gegeven op woensdag van 15.15 tot 16.15 uur bij Leef in Bodegraven.
Wil je me nog iets vragen over deze lessen?
Stuur me dan even een mailtje.
Wanneer je op de knop hieronder klikt kun je ook al wat meer informatie lezen over de lessen.
Liefs, Christa
Kommentare